Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Στο πατρικό μου, σε μια τεράστια κούτα έχω καταχωνιασμένα δεκάδες ημερολόγια. Βλέπεις έχω προλάβει την εποχή που οι άνθρωποι έγραφαν με στυλό στο χαρτί. Και όχι μόνο έγραφαν αλλά αλληλογραφούσαν κιόλας. Στο κουτί έχω και από αυτά, δεκάδες γράμματα από τις ξαδέρφες μου στην Κύπρο και στην Αυστραλία που αλληλογραφούσαμε. Και μετά ήρθαν τα social media και εννοείται μπήκα από τις πρώτες στο χορό. Μέχρι που ήρθε στην ζωή μου η μετανάστευση. Και αν και η ιδέα του blog κλωθογύριζε καιρό μέσα μου, εδώ πήρε σάρκα και οστά. Γιατί κάπου πρέπει να τα λέω, γιατί αν δεν τα λέω θα σκάσω και γιατί έχω πια πολύ χρόνο που θέλω να αξιοποιήσω δημιουργικά.
Και εγένετο το VasKoul! Aν και μεταξύ μας η VasKoul υπάρχει αρκετά χρόνια τώρα στο twitter και στο Instagram. Και δεν ξέρω πόσο κουλ είναι ένα ψευδώνυμο που προκύπτει από ένα ονοματεπώνυμο αλλά σίγουρα είναι κουλ να τα λες, να τα λες και να τα γράφεις, ειδικά όταν είναι αληθινά. Εδώ λοιπόν θα βρεις τις δικές μου αλήθειες. Θα διαβάσεις για την #izoistinagglia, για το πάντα αγαπημένο και επίκαιρο θέμα #gkomenika και #sxeseis και για ότι άλλο προκύπτει.
Enjoy! (όπως λένε εδώ, στο νέο μου χωριό, στο Λονδίνο)