Τα νέα μας να πούμε…κάτι μήνες μετά. Που έφυγαν σαν νερό και δεν έχω καταλάβει τίποτα. Στο μεταξύ νιώθω ότι έχουν συμβεί τόσα πολλά και γύρω μου η μέρα της μαρμότας. Οι ζωές μας σε pause και τι μούντζες μου έχω ρίξει που χαιρόμουν ότι θα είμαι επιτέλους κοντά στους δικούς μου και τελικά είμαι πιο κοντά από ποτέ με το σαλόνι μου.
Αρχίζω να πιστεύω πως αυτό που ζούμε είναι είτε μια παγκόσμια συνωμοσία των σκύλων είτε των αφεντικών. Γιατί κυρίες και κύριοι λίγες μέρες πριν μας αμπαρώσουν και πάλι, εγώ ξεκίνησα δουλειά. Και ήρθε στην ζωή μου σαν σίφουνας, μια που πήγα να με δουν, μια που ξεκίνησα και έκτοτε σιγοτραγουδάω Κοκκίνου γιατί εγώ ζω στον κόσμο τον δικό μου.
Θες ότι με βρήκανε ξεκούραστη, θες ότι με βρήκανε κεφάτη, θες ότι τους συμπαθώ χρόνια τώρα, ζω στον κόσμο μου ή μάλλον στον κόσμο της socialab και ας είμαι στο σαλόνι μου, εδώ στην εξωτική Πειραϊκή. Και να αι πελάται, και να τα μπριφ, οι παρουσιάσεις, οι δεξιώσεις και τα πρωτόκολλα και θυμήθηκα τον παλιό, καλό μου εαυτό. Και είχα πολύ καιρό να το νιώσω το φίλινγκ και δεν θα πω άλλα για να μη με πουν και γλύφτρα.
Κατά τα λοιπά, τιζουμεθεεμου! Πότε θα ξημερώσει η μέρα που θα βγούμε έξω και θα τα σαρώσουμε όλα. Γιατί ανοίγουν και τα μαγαζιά αύριο και με έχει πιάσει ήδη μια λύσσα. Ονειρεύομαι το Σάββατο που θα έρθει και θα ξεχυθώ και ας έχω μόλις 2 ώρες στην διάθεσή μου, σιγά τα ωά, σάμπως και είμαι άμαθη από deadlines;
Οπότε τι νέα να πούμε; Η διαδρομή κουζίνα, σαλόνι, κρεβατοκάμαρα δεν παρουσιάζει κανένα αξιοσημείωτο ενδιαφέρον. Και πάλι καλά που έχω τον Μπιλάρα και βολτάρουμε και λέμε και καμιά κουβέντα με τον έξω κόσμο, ειδάλλως και αυτός ακόμα προσπαθεί να καταλάβει γιατί ενώ είμαι σπίτι 24/7 δεν του δίνω καμία σημασία.
Το μόνο νέο είναι ότι αποφάσισα πως αν και #μένωσπίτι θα φοράω τα έξω ρούχα, τουτέστιν τζιν γιατί με την φόρμα και το κολάν επήλθε η καταστροφή. Είναι μεγάλη η άνεση και η κουζίνα πολύ κοντά. Οπότε, φόρα το τζιν το σκίνι το σούπερ χάι ράιζ κάθε μέρα και μόκο. Γιατί είπαμε, οι μέρες περνούν νερό και θα έρθει το καλοκαίρι και ακόμα δεν έχει κυκλοφορήσει κάτι σε μπούργκα δυτικού τύπου για σάμερ άουτφιτ.
Και κάπως έτσι μπήκε η νέα χρονιά που για πρώτη φορά τα ρεζολούσιο περιορίζονται στο τι θα φάμε σήμερα, το πολύ αύριο γιατί άσε δεν μας παίρνει ακόμα να βάζουμε τίποτα στόχους μακροπρόθεσμους. Το 2020 φροντίσαμε να το εμπεδώσουμε.
Πάρ’ αυτα αι εμ μπακ μπιτσις από τα χεντκορτερς στο σαλόνι μου!
Καλή λευτεριά!
vaskoulblog.wordpress.com 